بررسی تاثیر برخی مواد محرک رشد گیاهی بر عملکرد گندم در شرایط شور

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 بخش تحقیقات زراعی و باغی- مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی قم- سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

2 بخش تحقیقات تغذیه و حاصلخیزی، موسسه تحقیقات خاک و آب

3 بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

چکیده

تنش‌های محیطی از جمله شوری، تأثیر بسزایی بر کاهش عملکرد کمی و کیفی محصولات کشاورزی دارند. به­منظور بررسی اثرات استفاده از برخی محرک­های زیستی در بهبود رشد و عملکرد گندم در شرایط شور، این آزمایش با هفت تیمار شامل 1- شاهد (کاربرد کود شیمیایی بر اساس آزمایش خاک) 2- تیمار اول + کاربرد خاکی 5 کیلوگرم در هکتار اسید هیومیک، 3- تیمار اول + محلول پاشی اسیدهای آمینه با غلظت 5 گرم در لیتر، 4- تیمار اول + بذرمال بذر با ازتوباکتر با غلظت 1 درصد 5- تیمار اول + محلول پاشی فولویک اسید با غلظت 5 گرم در لیتر 6- تیمار اول + محلول پاشی جلبک دریایی با غلظت 5 گرم در لیتر و 7- تیمار ترکیبی (1+2+3+4+5+6) در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار و در دو سال زراعی (1398-1396) در استان قم اجرا شد. نتایج دوسالانه نشان داد که بیشترین عملکردهای دانه، کاه و بیولوژیک گندم به ترتیب 3194، 4993 و 8187 کیلوگرم در هکتار در تیمار 7 به دست آمد که با سایر تیمارها و نیز شاهد تفاوت معنی‌داری در سطح 5 درصد آزمون دانکن داشت که این مقادیر به­ترتیب 35، 25 و30 درصد بیشتر از شاهد بودند. همچنین، ویژگی­هایی مانند ارتفاع بوته، طول خوشه و تعداد پنجه در این تیمار بیشترین مقدار را داشت. به نظر می­رسد استفاده توامان از محرک­های زیستی بر عملکرد و برخی از ویژگی­های عملکرد گندم در شرایط شور تأثیر معنی­داری داشته است و پیشنهاد می­شود در مطالعات تکمیلی، اثرات این محرک­ها در کنار مصرف 50 و یا 70 درصد از کودهای توصیه شده بر اساس آزمون خاک و همچنین زمان استفاده از این محرک­ها بررسی شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات